Bardzo silny w polskiej umysłowości archetyp ofiary, którego źródła tkwią w historii i romantycznym mesjanizmie, określa m.in. poziom zaangażowania Polaków w życie społeczno – polityczne.

Wciąż szukamy mesjasza, który weźmie na siebie nasze lenistwo, wygodnictwo i marazm, zrobi porządek w kraju czy regionie i zbawi nas. Ale co robimy sami?

Czy wychodzimy z inicjatywą działań, współpracy, czy angażujmy się w sprawy uznane przez nas samych za istotne?

Co zrobiliśmy przed wyborami samorządowymi, żeby zbawić SIĘ?

Czy nasze działania nie polegają na krytyce tych, którym nie wyszło i podpinaniu się pod tych, którym się udało?

Ilu z nas zaangażowało się w inicjatywy lokalne?

Ilu zainicjowało je?

Ilu głosowało na takie inicjatywy?

Ilu oddało na nie głos bez kalkulacji?

Niewielu.

I nie chodzi tylko o wybory. Szklany sufit i szklane ściany montujemy sobie sami naszą biernością, krytykanctwem i uzależnieniem od opinii sąsiadów.

Wynik Wojtka Bakuna w Przemyślu nie jest sukcesem K’15. Wojtek zawdzięcza swój sukces działaniom lokalnym i temu, kim jest dla przemyślan, a nie logo K’15.

Gdyby było inaczej, wyniki w innych miastach potwierdziłyby to.

Wojtek dał nam przykład, jak zwyciężać mamy – jak brać sprawy w swoje ręce i wygrywać.

Naszym zadaniem nie jest naśladownictwo, podłączanie się, podpinanie, lecz zainspirowanie się takimi postawami.

Ci, którzy idą po śladach innych, nigdy nie zmienią świata.

Więc rusz tyłek i rób to, co potrafisz najlepiej. Porzuć wstyd, zażenowanie, strach, przed tymi, którzy rzekomo wiedzą lepiej. Porzuć rolę ofiary, czekającej na zbawienie i idź zbawić się sam.

Malgorzata Pawlak